NULL
«منِ دیگرِ ما» تلاش می کند با تکیه بر مبانی دینی، مهارت های تربیت فرزند در دنیای امروز را با قلمی ساده و روان به پدران و مادران آموزش دهد.
این اثر، که به قلم جذاب و دلنشین محسن عباسی ولدی نوشته شده است، تا کنون 22 بار تجدید چاپ شده و اکنون با ویرایشی جدید و اضافه شدن دو جلد دیگر، آماده استفاده علاقه مندان و دغدغه مندان شده است. هفت جلد این کتاب، با عناوین زیبا و جذابش، تقریبا اکثر دلمشغولی های والدین و مسائل پرکاربرد، روزمره و تازه تربیت فرزند را در بر می گیرد. عناوین این هفت جلد عبارت است از:
* جلد اول: جوجه های رنگی و بچه های فرنگی (مشکلات پیش روی تربیت در دنیای امروز)
* جلد دوم: خارهای گل شده و گل های خارشده (نقش محبت در تربیت فرزند)
* جلد سوم: پرنده های در قفس و کودکی های نارس (نقش آزادی در تربیت کودک)
* جلد چهارم: بازی های عسلی و عسل های بدلی (نقش بازی در تربیت کودک)
* جلد پنجم: قاب سراب نشان و بیداری خواب نشان (نقش تلویزیون در تربیت کودک)
* جلد ششم: بازی روی ابر خیال و کودکی های رو به زوال (نقش بازی های رایانه ای در تربیت فرزند)
* جلد هفتم: ارتش رایانه ای و نوازش تازیانه ای (نقش بازی های رایانه ای در تربیت فرزند)
نویسنده در این جلد از کتاب به سراغ «گزاره های رفتاری» رفته است. گزاره های رفتاری در تربیت را می توان در دو گزاره ی اصلی خلاصه کرد: محبت و احترام. در این کتاب به بحث «محبت» پرداخته شده است و آن را از زوایای مختلف مورد بررسی قرار داده است: محبت و ضرورت آن، آثار محبت، چرا محبت نمی کنیم؟ دلایل عدم تأثیر محبت و شیوه های ابراز محبت.
این جلد شامل 5 بخش با عناوین: «محبت؛ هوای نفس کشیدن تربیت است» ، «از محبت خارها گل می شود» ، «خودمان را معاینه کنیم» ، «کشتن و درو نکردن» و «این رودها به دریا می ریزد» می باشد. ضمیمه ی ادبی این کتاب نیز «کویر سوخته ای که برای کودکم ساخته ام» نام دارد.
امروزه، دو رویکرد اصلی به بحث تربیت وجود دارد. رویکرد اول، محور اصلی مباحث را به پاسخ گویی به مشکلات روزمره تربیتی اختصاص می دهد. مدیریت مباحث در این رویکرد، به دست سؤالاتی است که مردم، درباره مسائل تربیتی می پرسند. رویکرد دوم، مباحث تربیتی را به صورت قاعده مند، مطرح می کند. این رویکرد معتقد است: اگر والدین، قواعد تربیت فرزند را یاد بگیرند، بسیاری از مشکلات تربیتی با استفاده از همین قواعد، حل خواهد شد. اما، مجموعه «من دیگر ما» رویکرد سومی را در پیش گرفته است؛ رویکردی که آموزش قواعد تربیت را اصل می داند؛ اما با ذکر مثال ها و داستان واره های متعدد، تلاش می کند شیوه اجرای این قواعد را در مسائل تربیت روزمره، آموزش دهد.
هفت جلد بودن این مجموعه یکی از نقاط قوت آن است، چراکه مطالعه ی یک کتاب سبک و کم حجم بسیار ساده تر از در دست داشتن یک کتاب سنگین و حجیم است؛ تعداد صفحات هر جلد نیز بستگی به اهمیت موضوع آن جلد دارد که به طور میانگین هر جلد 200 صفحه دارد که به علت مهم بودن موضوع جلد پنجم (نقش تلویزیون در تربیت فرزند) این جلد در 300 صفحه چاپ شده است. شما می توانید هر جلد از این مجموعه را تنها با اختصاص روزانه 2 ساعت در طول یک هفته مطالعه کنید. و البته که تربیت فرزندمان بیش تر از این ارزش وقت گذاشتن دارد.
همچنین این کتاب از کسالت آور بودن اکثر کتب تربیتی و تئوریک بودن آن ها به دور است، زیرا در هر بخش پس از بیان موضوع و توضیح آن، داستان واره ای جهت ملموس کردن آن موضوع قرار دارد که موجب جذابیت کتاب شده است. در ضمن تصاویری هم به کتاب افزوده شده که به رساتر شدن مطالب کتاب کمک می کند. علاوه بر این به ضمیمه هر کدام از کتاب های این مجموعه، کتاب دیگری نوشته شده که در آن، همین مطالب با رویکردی ادبی آمده است. «کویر سوخته ای که برای کودکم ساخته ام» نام ضمیمه ی ادبی این کتاب است. حال و هوایی که ضمیمه ی ادبی در وجودتان ایجاد می کند، سرمایه ی خوبی برای عمل کردن به مطالبی است که در این کتاب می خوانید.
این کتاب توسط دکتر غلامرضا باهر (متخصص اطفال، از شاگردان دکتر قریب)، دکتر سید جلال حسینی (بورد تخصصی مغز و اعصاب)، دکتر شیرین معلمی (فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان)، دکتر محمد سرو دلیر (فوق تخصص الکتروفیزیولوژی و پیس میکر) با درج یادداشت هایی مورد توصیه قرار گرفته است.
چرا وقتی به کودک غذای جامد و غیرمیکس میدهم عوق میزند!؟ رشد مهارت‌های حرکتی دهان، کودکان را قادر می‌سازد تا طیف وسیعی از بافت‌های غذایی را مدیریت کنند. عوق زدن یک عمل بازتابی است که به جلوگیری از خفگی کمک می کند و ممکن است با تماس انگشتان دست، غذا، قاشق یا اسباب بازی ها با روی زبان و پشت دهان ایجاد شود. رفلکس گگ در حدود 6 ماهگی کاهش می‌یابد و مصادف با سنی است که بیشتر نوزادان در حال یادگیری خوردن غذاهای جامد هستند. برخی از کودکان دارای رفلکس گگ، بیش از حد حساس هستند و راحت دچار تهوع می‌شوند.. با واکنش نشان دادن اطرافیان به این رفتار، عوق زدن کودک می تواند به یک رفتار آموخته شده و ادامه دار تبدیل شود. برای جلوگیری از این امر، از واکنش بیش از حد به این رفتار کودک خودداری کنید. به سادگی تکه غذای بیرون آمده را بردارید و مطمئن باشید عوق زدن مانند خفگی نیست که در آن راه هوایی مسدود شود و مانع از تنفس می شود. بر خلاف عوق زدن که در آن کودک صداها ایجاد می کند، خفگی ساکت است. عوق زدن نوزاد ربطی به وجود دندان ندارد! عوق زدن نوزاد ربطی به وجود یا عدم وجود دندان نداشته و همه اش برمیگردد به هماهنگی حرکت دهان، زبان و فک ها برای جویدن و بلعیدن مامان گل! جویدن را ما باید به فرزند دلبندمان یاد بدهیم. کودک از بدو تولد؛ فقط مک زدن را یاد گرفته است و وقتی غذای غیر مایع در دهانش حس می کند اصلا نمی داند باید با آن چکار کند؛ پس ما باید با درشت تر کردن تدریجی غذای کودک که از همان شش ماهگی باید در برنامه مان باشد، مکانیزم رفلکس گگ رو کم کم به عقب زبان کودک هدایت کرده و ماهیچه‌های دهانی وی را تقویت کنیم و در نهایت با این کار جویدن و بلعیدن را به او یاد بدهیم. نگران نباشید! لثه های کودک آنقدر سفت و محکم است که میتواند تکه های درشت تر غذایش را به خوبی له کند. نکته طلایی در شروع غذای کمکی کودک خیلی باید دقت کنیم که از همان ابتدای شروع غذای کمکی، غذای کودک دلبندمان را میکس نکنیم و اجزای درشت غذای وی را با پشت قاشق برایش له کنیم. حتی به مرور که بزرگتر می شود بعد از 8-9ماهگی، دیگه همین کار را هم نکنیم و بگذاریم کودک خودش از پس جویدن غذایش بربیاید. چندکار برای کاهش حساسیت رفلکس گگ 1. مسواک زدن دندان های کودک شما نیز اغلب به کاهش حساسیت دهان او کمک می کند. 2. حتی اگر کودک شما قادر به تحمل غذاهای پوره شده گلوله‌دار یا بافت‌دار نباشد، ممکن است آماده باشد مواد جامدی را امتحان کند که به راحتی حل می‌شوند، مانند کراکر بچه، موز، خرما، یا کلوچه. کودکانی که دارای رفلکس‌های حساس تهوع هستند، اغلب با مواد جامدی که به راحتی حل می‌شوند، بهتر از غذاهای پوره‌شده گلوله عمل می‌کند. 3. اگر فرزندتان توانایی دارد، به او اجازه دهید تمام یا بخشی از وعده غذایی خود را با دستان خودش میل کند. کودکانی که دارای رفلکس گگ هستند، اگر بتوانند خودشان را غذایشان را میل، اغلب بهتر عمل می کنند. حالا اگر کودک به غذای میکس عادت کرده و بمحض خوردن غذای جامد و غیرمیکس دچار رفلکس گگ می شود و عوق می زند چه کنیم؟ راهکار درمانی این مسئله چیست؟ اگر کودک شما دچار این مشکل هست در قسمت نظرات به من بگویید تا مقاله بعدی را در مورد درمان این مسئله بنویسم. و در آن به شما راهکارهایی ارائه دهم تا خیلی زود این مشکل کودک دلبندتان برطرف شده و خیالت شما راحت شود مامان عزیز... آی بانو همیشه در کنار شماست...
شما در چه حالتی به کودک دلبند خود غذا می دهید؟ تماشای تلویزیون در حین خوردن وعده های غذایی کودکان یک منظره رایج در اکثر خانه ها است. یا ممکن است مادری را دیده باشید که به کودک نوپایش در حالی که با موبایل یا تبلتش بازی می کند غذا می دهد. بسیاری از والدین به نوعی از حواس پرتی در زمان غذا برای فرزندان خود متوسل می شوند. هدف می تواند این باشد که کودک دویدن در اتاق را متوقف کند و بنشیند و غذا بخورد یا انگیزه دادن به او برای خوردن مقادیر بیشتر بدون مقاومت باشد. همچنین میتواند حواس کودک را پرت کند تا غذاهایی را که دوست ندارد بخورد، بدون اینکه از آنچه می‌خورد آگاه باشد. در حالی که ممکن است راه آسانی برای غذا دادن به یک فرد بی‌میل باشد، خوردن با صفحه نمایش پیامدهای نامطلوبی بر عادات غذایی و تعاملات والدین و فرزند دارد. مضرات تماشای تلویزیون در حین خوردن غذا چرا نباید اجازه دهید فرزندتان این کار را انجام دهد؟ تحقیقات موجود به طور کلی به تأثیر منفی مشاهده تلویزیون یا موبایل حین غذا دادن به مودک اشاره دارد. این امر باعث: تاخیر در رشد زبان، اختلال در مهارت های اجتماعی، تنظیم ضعیف عاطفی و عملکرد تحصیلی کمتر از حد مطلوب می شود. در واقع، ابزارها با محدود کردن تجربیات حسی، مانع یادگیری می شوند. والدین باید مطمئن شوند که کودکان فرصتی برای بازی در فضای باز دارند. این کار اشتهای کودک را افزایش می دهد. یک کودک پس از بازی حرکتی گرسنه شده و به احتمال زیاد یک وعده غذایی بدون حواس پرتی می خورد. نقش ما به عنوان والدین این است که به کودکان کمک کنیم از طریق بازی، سبک زندگی سالم و وعده های غذایی متعادل از نیازهای خود آگاه شوند. ما همچنین باید روتین بازی های حرکتی را برای آنها ایجاد کنیم، که نه تنها بر متابولیسم آنها تأثیر مثبت می‌گذارد، بلکه منجر به مجموعه‌ای از مهارت‌ها میشود که میتواند بدور از تلویزیون فرصت رشد پیدا کنند. و مهمتر از همه، ما باید به گونه ای عمل کنیم که بتوانند از مهارت‌ها، سرگرمی‌ها و عادات مختلف مان الگوبرداری کنند. کاری که والدین می توانند انجام دهندآنچه را که می گویید عمل کنید: در حالی که کودک خود را از تماشای تلویزیون در حین غذا خوردن منصرف می کنید، نباید تلفن همراه یا لپ تاپ خودتان حواس شما را پرت کند. کل خانواده باید از قانون یکسانی پیروی کنند؛ غذا بدون صفحه نمایش.تلویزیون را از قسمت ناهارخوری بردارید: تلویزیون خود را در قسمت ناهارخوری نگه ندارید. همچنین وقتی برای صرف غذا می نشینید، لپ تاپ و موبایل را سر میز نیاورید. همه اعضای خانواده باید بر این قانون توافق کنند. یک ساختار غذایی تنظیم کنید: سه وعده غذایی اصلی و دو میان وعده را هر روز به طور همزمان برنامه ریزی کنید. اگر کودکان عادت به خوردن وعده‌های غذایی در زمان‌های معین داشته باشند، در زمان صرف غذا کمتر سر و صدا خواهند داشت. نوزادان و کودکان نوپا ممکن است نیاز به خوردن بیشتر داشته باشند.کودک خود را تحت فشار قرار ندهید: با اصرار نکردن بر اینکه مقدار معینی باید مصرف شود، غذا خوردن یا غذا خوردن را به یک امر آرام تبدیل کنید. اعمال فشار کمتر در وعده های غذایی باعث می شود کودک شما به سیگنال های بدنش گوش دهد و عادات غذایی خوبی در خود ایجاد کند. چگونه کودک خود را در طول وعده های غذایی از صفحه نمایش جدا کنیم؟اگر فرزندتان از قبل به تماشای صفحه نمایش در حین غذا خوردن اعتیاد دارد، والدین چه باید بکنند؟ می توانید با دادن یک میان وعده کوچک بدون تلویزیون به فرزندتان شروع کنید. این کار پنج تا ده دقیقه طول می کشد تا تمام شود. بتدریج می‌توانید به سمت وعده‌های غذایی اصلی بدون تماشای نمایشگر بروید. قبل از اینکه صفحه نمایش را در زمان صرف غذا به طور کامل حذف کنید، با یک وعده غذایی بدون صفحه شروع کنید. در نهایت، می‌توانید رژیم غذایی، سطح فعالیت، قرار گرفتن در معرض صفحه نمایش و سلامت کلی فرزندتان را به‌طور مؤثر یک مرحله در یک زمان مدیریت کنید. جدای از اینکه به تدریج او را در طول وعده های غذایی از تماشای صفحه نمایش دور کنید، وعده های غذایی مکرر خانوادگی همراه با بازی در فضای باز (مانند پیاده روی در پارک یا توپ بازی) را برنامه ریزی کنید تا علاقه فرزندتان به فعالیت های مبتنی بر صفحه نمایش کاهش یابد .
اگر شما یک طراح هستین و یا با طراحی های گرافیکی سروکار دارید به متن های برخورده اید که با نام لورم ایپسوم شناخته می‌شوند. لورم ایپسوم یا طرح‌نما (به انگلیسی: Lorem ipsum) متنی ساختگی و بدون معنی است که برای امتحان فونت و یا پر کردن فضا در یک طراحی گرافیکی و یا صنعت چاپ استفاده میشود. طراحان وب و گرافیک از این متن برای پرکردن صفحه و ارائه شکل کلی طرح استفاده میکنند. طراحان سایت هنگام طراحی قالب سایت معمولا با این موضوع رو برو هستند که محتوای اصلی صفحات آماده نیست. در نتیجه طرح کلی دید درستی به کار فرما نمیدهد. اگر طراح بخواهد دنبال متن های مرتبط بگردد تمرکزش از روی کار اصلی برداشته میشود و اینکار زمان بر خواهد بود. همچنین طراح به دنبال این است که پس از ارایه کار نظر دیگران را در مورد طراحی جویا شود و نمی‌خواهد افراد روی متن های موجود تمرکز کنند. از آنجا که لورم ایپسوم، شباهت زیادی به متن های واقعی دارد، طراحان معمولا از لورم ایپسوم استفاده میکنند تا فقط به مشتری یا کار فرما نشان دهند که قالب طراحی شده بعد از اینکه متن در آن قرار میگرد چگونه خواهد بود و فونت ها و اندازه ها چگونه در نظر گرفته شده است. نکته بعدی در مورد متن ساختگی لورم ایپسوم این است که بعضی از طراحان وبسایت و گرافیست کاران بعد از آنکه قالب و محتوای مورد نظرشون را ایجاد کردند از یاد می‌برند که متن لورم را از قسمتهای مختلف سایت حذف کنند و یا با متن دیگری جایگزین کنند. به همین دلیل اغلب اوقات ما با وبسایتهایی مواجه می‌شویم که در گوشه و کنار صفحات آنها متن لورم ایپسوم هنوز وجود دارد و حذف نشده است که این نشان دهنده بی توجهی طراحان است.